بررسی مقایسه‌ای رویکرد توسعه‌ای دولت‌های هفتم و هشتم (اصلاحات) و نهم و دهم (عدالت)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی

2 گروه علوم سیاسی ، دانشکده علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

این پژوهش براساس چارچوب نظری دولت توسعه‌گرا به بررسی رویکرد و عملکرد توسعه‌ای دولت‌های ایران در فاصله سال‌های میانی 1376 تا 1392 می‌پردازد. روش تحقیق در این مقاله، مبتنی بر روش تحلیل محتوا و بصورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. فرض اساسی تحقیق نیز این است که رویکرد و نگرش مثبت به مؤلفه‌های دولت توسعه‌گرا و تقویت این مؤلفه‌ها، دولت‌های هفتم و هشتم را به ایده دولت توسعه‌گرا نزدیک‌تر کرده است. بدین ترتیب که نگرش مثبت به مؤلفه‌های متعارف توسعه، تصور پیوند توسعه ملی با آشتی با نظام بین‌الملل و اتخاذ سیاست تنش‌زدایی در روابط خارجی، در کنار اولویت بخشی به توسعه سیاسی ، توجه به نهادهای مدنی و اصلاحات سیاسی در عرصه داخلی، مهم‌ترین ویژگی‌های رویکردی دولت‌های هفتم و هشتم نسبت به توسعه بوده است. تردید در مؤلفه‌های متعارف توسعه و اولویت بخشی به دیپلماسی عمومی در روابط خارجی، تأکید بر شعار تحقق عدالت درعرصه داخلی و توجه بسیار کم رنگ به مقوله تحزب و احزاب سیاسی، مهم‌ترین ویژگی‌های رویکردی دولت‌های نهم و دهم نسبت به توسعه بوده است. از نظر عملکردی نیز، هر دو دولت موفقیت‌ها و عدم موفقیت‌هایی در قبال توسعه داشته‌اند. مهم‌ترین تفاوت رویکردی وعملکردی دولت‌های مذکور در روابط بین‌الملل ، توسعه سیاسی وتوجه به نهادهای مدنی و احزاب، کنترل فساد و افزایش شفافیت بوده است. 

کلیدواژه‌ها